Cant dal vacair

Am daspläsc par quii ca i àn puntaa sü la Vita; i vinciarann mia la satmana bio. Pürtrop al se GPS al registra mia o soma in part i se spostament. L’Alfonsa l’à dumandaa dal pudeir cambiär ora, ma ai àn dic ca l’é mia pussibal.

Parò la roba pü impurtanta l’é ca la Vita la sta ben!
La god al sul (e l’aua) sül pascual insemal e lan si cumpagna e l’as ralegra da pudeir prest indär sün l’Alp Casanna.

In quist cuntest am é gnida in ment quista canzun ca i veil da la mi famiglia i cantävan incura ch’ingiävan enta Feit, indua ch’i veivan üna part da la si campagna.

Cant dal vacair

1. L’invern l’é passaa
al mag l’é rivaa
Nu abias mia döia
ca ‘l cresc erba e föia
par val e par munt.

Maté ent al sampoinun
e la vaca brüna
e la grisgia dai snuzin
ca fa cresciar al crasciun
déi üna brunzina.

2. Inciö l’é ün bel dì
c’um pò passär sü!
I ulcei i scivlan,
i pastar i giüvlan,
l’é ün güst ei santir.

Al bastiam nu fa plü ben
ent la stala scüra;
sünt i munt e ceil saren
as pascenta ün toch pü ben
cun freisca pastüra.

3. Lan vaca la vann
và evant tü Giuan
e canta e clama:
“Stà ben ciära mama,
nualtar um và!”

Sa vegn sü fors’ es truvär
qualci cumpagnia,
lac e flur um ai vol där
e da quel ca ‘s pò truvär
gió ent la scanscìa.

Renata Giovanoli-Semadeni