I asment da pom e al cervel

Di Renata Giovanoli-Semadeni.

Quista storieta am l’à quintäda sü ün omet frisc da 85 agn ca l’é giü chilò e fär vacanza ent la nossa val, intant ca ’l mangäva ün pom ent la posta.

Ün dì ca l’era sentaa gió sünt üna banchina mangand ün bun pom, daspaira e lü as é sentaa gió ün altar om e is en mess dree e cianciär.
Par scumanzär i àn amiraa al panorama e quintaa sü dal bel temp e da lan si famiglia.

E ün certo punto, al prüm l’à scumanzaa e mangär i asment dal se pom. L’altar ai à dumandaa sa i en bun.
„Sci, e pö i fann ben par al cervel“.
„Possi ai provär er ie?“.
„Par 5 franch ie ’t an dun 5“.
Dree ca ai à giü mangaa, l’altar ai à dic: „Cun 5 franch ie vess podü crumpär quasi 2 chili da pom“.
„Tü vé“, l’à raspus al me omet, „i fann già efet!“.