Al ragal da la Caterina

Di Renata Giovanoli-Semadeni.

Tra da vascina as sà, as as giüda.
Par ün pit plasceir ca ie ai vèa fac, la Caterina am à lasciaa sü la banchina davant la ciäsa üna butiglia blanca da plastica, da quelan ca i dann vi la casciaria cun gió la flur.
Ie l’à dalunga sagiäda e l’era cremusa, propi buna.
Am é gnii vöia da fär ün semifreddo.
Al dì dree ie à scumanzaa e sbatar la flur: Sbat e sbat… la gniva mia düra… Innura ie l’à messa el freisch e ie à provaa dree üna mezz’ura.
Nagot. Üna roba simla am era anca mai sucessa!
Am é pö gnii in ment ca i quintan ca üna volta incura ca i fagèan al pench cun la plaina, sa ent al locale la temperadüra l’era mia giüsta, as formèa mia al lacmilach e gner al pench.

Lan dona dal dì d’inciö, par ciarcär infurmaziun, la vann in internet. Inscìa ie à fac. Là ie à legiü ca quista roba la pò capitär d’astäd cun al cald o sa ai é stratemp. Infatti dadora al sboiräva…

Incura ca l’é rivaa al Guido, ie à anca provaa üna volta.
Lü l’à usservaa ün mument e pö l’à dic: “Et sagüra ca l’é flur e mia lac?”
E al à sagiaa…
Inütil dir ca al vèa rasciun.
As vé ca incura ca ie vèa sagiaa ie, l’é gnii ora soma quel zichin flur ca l’era gnida e gala, sota l’era tüt lac.
Sa er ie, ca al gnia mia dür…

Intant parò ie vèa già sbatü i giald d’öv cun al zücar.
A basta… am à mangaa al disnär e dree ie sun indacia e crumpär mezz litar da flur.
Quela l’é dalunga gnida düra e inscìa ie à fac al semifreddo e ie ‘l à mess e gialär.

Ün dì ie invidarà la Caterina e marenda, parcié ca senza al se ragal, am füss mia gnii in ment da fär al semifreddo!