Al me caval

Di Silvia Corfu.

Incura ca ie veiva 18 o 19 agn ie a dic e me bap ca ie vuleiva ϋn caval. Ie lauräva sϋ la posta e ie veiva qualci rapan e pö, la stala cal me nono al veiva druà par tanci agn par al se da caval l’era vöida. E nualtri um veiva fen e bonda da i nos praa par ϋn caval.

Me nono, tϋt lan prumaveira al mandäva al nos zio in Italia e tör un caval par trär al car ma, e la fin da la stagiun, al caval al turnäva in Italia.

Ie am vegn in ment doma doi nom da caval är sa tϋc i agn al riväva ϋn caval diferent. Üna l’era la Lola, ϋna cavalina dulcia tanco al zϋcar. Ün an le rivà al Nino, ϋn cavalun ca doma al zio l’era bun da tratär. Ün di al Nino al la veiva bϋta giosot e al zio as veiva fac ϋn po mäl.

Ma incura ca ie a dic e me bap ca ie vuleiva metar ϋn caval en la stala vöida, lϋ la dic: tϋ sarà mia nara! Tϋ nu sa mia quant laureri ca’l da ϋn caval. Le da stär sϋ e lan quatar e meza par ai där da maiär. Ie però ie a raspus ca forsa al me da caval al vess pö impreis e spaciär fin lan öc ma, al bap la mia zadϋ e inscia ie nu a mai giϋ un caval me. Ie a quasi 70 agn e ogni tant ie penz anca el me caval.