Gianair
Di Luigi Giacometti.
Qieta la val e blanca,
ent la sumbria i bosch.
E tü camina svelt
or par al plan
cul freid ca ‘t vegn edoss.
I cantan i te pass
sü la neiv gelta.
Doma dadent, al cald,
e ‘l cor ca bat.
Tü viv laent
inmezz i te panzeir
e tü guard’ ora:
Ün mond ca và vers seira,
cun pitan lüm ca ‘s pizzan
lavia, dalonc, da gent
ca nu ‘t cagnoscian
e ca gner tü cagnosc.
Commenti recenti