Ün dì “gnüch”

Di Renata Giovanoli-Semadeni.

Eir l’é giü ün da quii dì ca la nona da Bond la vess definii gnüch.
Ie vèa mia mai sentii quel agetiv, ma già la prüma volta ie vèa capii cossa ca la intendäva.
Er eir al ceil l’era quataa e ent l’aria grisgia ai era tanta ümidità. In pü la temperatüra l’era bassa e al gniva mia vöia d’indär or da l’üsc da la ciäsa.
La duman ie à fac listess üna caminäda, ma al paräva ca tüt as vess farmaa.
Soma l’aua da la Maira la scoräva giont al se lec, ma la däva l’impresciun d’essar ün po’ trista er le. Pö ie à avdü ün merlo acquaiolo: er sa l’era freid al stäva là sünt ün sasc cun lan gambina ent l’aua e as guardäva etorn tüt cuntent.
Pena dree disnaa, ent dal balcun da la ciäsadalfögh l’é gnii ent ün raggio da sul ün po’ sblavi…
Ie à dic el Guido: „Cià ca ’m và dalunga ün mument dadora. E inscìa am à fac.
Incura ca ’m sé gnii or da l’auto gió Soi, al gniva gió qualci got, ma, tanco sempar, al Guido l’à dic: „Am và listess fin ora Das-ciun, tant al plöv mia.“
La caminäda l’à fac ben e la plöiva l’é rastäda fina fina. Dree am sé indac e bear ün café e am à incuntraa varün da pudeir cianciär ün mument. Inscìa al dreemesdì l’é passaa davent pulit.
As disc sempar ca dopo al brüt al torna sempar al bel, ma incura ca i dì i en scür e grisc, l’é d’as fär curagi e d’as giüdär al mear ca ’s po’.
Par quist mutiv, incura ca ie sun riväda e ciäsa, ie à fac passär al libret cun ent i asment da la verdüra e da lan flur e ie à fantasticaa sün cossa ca ie pudess fär gnir da növ da samnär gion l’ort.
E l’à giovaa: quista duman, al sul as é torna fac avdeir…