Al Bosch Campac e al Funk

Incura ca ie vegn sü par al Bosch Campac am vegnan in ment du roba. La storieta dal Luigi Giacometti intituläda “Quela seira”, indua ca ‘l descriv la tema ca l’à giü cun gnir la seira tard da scür in bicicleta sü da Prumantögn, e al dentista Funk.

Prüma che indär e scola ie era giüda du volta gió par la dentista Gaudenz em fär implombär doi denc. La lauräva anca cun al sistema veil. La vèa da fär indär sü e gió al pé, tanco cun lan machina da cusir veila, par fär funziunär al trapan. Dree la prüma visita la ‘m vèa ragalaa ün clementin, la sagonda ie era rastäda delusa parcié ca nu la ‘m vèa dac nagot.

Incura ca ‘m ingèa e scola, al dentista l’era cambiaa. Al Funk, ün omun grand e cun ün ventar gross cuataa cun ün scussäl blanch da datur, al gniva e as plazäva ent la säla da cant. Al tölèa üna scabela e ai matäva sü ün gran plümaciun neir e dür par as alzär sü. Pö as fagèa zarär la boca e cun ün gran güst – o almeno inscìa as parèa e nualtri fanc – al fagèa sü üna crusc sünt i denc ca vèan ent ün böc, sül föi cun sü al noss nom. Al pec l’era ca sa varün al vèa ent ün denc ca dondäva o un badenc, l’era bun dai trär ora senza dir nagot!

Ma al pec al vèa anca da gnir!
D’astät, da solit icura ca ‘l temp l’era belissim e as vess podü fär spass dadora, la telefunäva la Trudi Salis, ca la lauräva gió par al Funk e la gèa e 5 o 6 fanc dal pais d’indär gió al dì dopo.
Lan mama 50 agn fa la vèan mianca lan patente dal auto e i bap i vèan da laurär. Inscìa am tölèa la posta. La tema l’era granda… Ma am gèa mia nagot.
Rivaa gió l’uspadäl la scumanzäva la turtüra vera e propria.
Spaciär… La Trudi la tölèa sempar prüma i granc ca i vèan fac gió ün apuntament. Tüt lan volta ca l’ingèa ent varün altar, am era cuntent da mia veir d’indär ent e delus da veir anca da speciär.
E lan deisc al Funk l’é indac e bear al café e pö am à cuntinuaa, lü e laurär e nualtri e speciär.

E lan undasc e meza la Trudi l’à dic ca inciö al dentista al füss mia rivaa da ‘s fär dree e ca ‘m pudèa indär e ciäsa.
Am sé corz par ciapär la posta, ma l’era già partida. Da telefunin an era mianca. Nu ‘s é rastaa altar da fär che as inviär e pé.
Am sé passaa Prumantögn e am à cuntinuaa sü vers al Bosch Campac. L’era cald e am vèa er fam! Incura ca ’m sé giü sü ün toch am à sentii lan campana da San Pietro sunär al mezdì e poch dree as é gnii incuntar me bap ca ‘s à cargaa ent l’auto e portaa e ciäsa.

Dree i noss genitur i àn cianciaa cun la Trudi e davent da là, la fagèa gió urari pü precis.

Renata Giovanoli-Semadeni