Al nusgiair dal Luzi

Incura ca ’l Luzi Petruzzi l’ingiäva in quarta classa, l’era indac enta Pungel cun al se amigh, al Michele Rogantini, e as era fac där 4 o 5 nusc dal nusgiair grand crasciü dadree la ciäsa ca fagiäva sü belan nusc granda cun ün cröss fin.


Tornaa e ciäsa al lan vea plantäda in diversi vasin e, dree ca lan plantina l’eran cresciüda, al lan vea raplantäda gion l’ort.
Incura ca l’eran gnida granda ebonda al lan vea messa gió la tera enta Sota Castel.
Quelan pü dalonc da la stala, già ün zich daspaira el bosch, l’eran gnida mangäda dii cerv, ma üna ca l’era mia tant dalonc, forzi er prutagiüda dal crep, l’era cresciüda ben.

Üna volta, diversi agn pü tard, i fanc dal pais, par fär spass, i vean intaiaa cun al curtel la  sagoma da la stala ent la rüsca stila da l’albret ca l’era anca giuan. Al Luzi al vea giü tema ca al pudess sacär. Inveci no, as era riprendü e al vea cuntinuaa e cresciar e gnir sempar pü fort e vigurus.

Quantan roba ca ‘l nusgiair al varà avdü in quisti sessant’agn: cerv, caprioli, leivrina, lan vaca dal Lüzin e da la dona Menga, lan norza e i agnei dal Luzi e da la Lidia e, issa, i äsan da l’Andrea e da la si famiglia.
Tüt lan atonn al Luzi al tö sü cun güst lan si nusc, al lan porta e ciäsa e al lan fa sciügär ent la cort. Pö al lan met gion sach da juta, quii veil dii tartüfal, e al lan porta sül palancin.
D’invern dree cena an tö gió qualcian ca ‘l manga ent la si stüa. L’àn al cröss talmente stil, ca ‘l riva da lan rumpar cun i man, senza drovär al sfracanusc.
L’en sana, mia sprüzzäda, la cuntegnan öli e vitamina e la fann senz’altar ben el corp e er el spirat!

Clica sü la foto par l’ingrandir.

Renata Giovanoli-Semadeni