Andä e pruvéd

Andä e pruvéd i disgian gió Castasegna, andä e fä la spesa gió Bond, indär e tör al pan o indär e fär pruista e Visavran…


Üna volta as gèa indär sül macel, issa dapü indär sü pal Chiesa o e crumpär la carna.

Fin ent i agn 70, incura ca i àn scumanzaa e vendar al lac ent i pach, tüc i ingèan vi la casgiaria, vi par la Nino, e tör al lac.

Inciö am à da essar cuntent da veir anca lan nossa butega cun i prestìn ent i noss pais. La duman as sent ün bun udur da pan freisch e vi par al dreemesdì i pasticier is tentan cun la saur da lan torta e dii biscuit ca i cösgian ent i se forn!

Ma mia soma al näs e al stomagh i godan da quisti mument, er el spirat ai fa ben incunträr altra gent, scambiär du parola, quintär sü vargot da riar e sentir lan ültima nutizia: tanco ca l’é nasciü ün fancin o ca varün ca l’é mort. Er quel al fa part da la nossa vita e an dascorar cun la gent dal pais, as giüda e elaburär al dulur e as fa santir unii.

Da prümaveira lan dona da la Società femminile la vendan, davant e la butega, i öv da Pasqua ca l’àn pitüraa, e la fin da nuembar la metan là üna meisa cun sü i cranz d’avento cun o senza candeila da tanci calur. La fann plasgeir e quii ca crumpan e i rapan ca la tiran ent, i vann pö in beneficienza e i fagiarann dal ben e varün ca l’à dasbögn.

Sparém da rivär da tagnir lan butega ent i noss pais, in modo da pudeir cuntinuär es incunträr par scambiär du parola tüc i dì…

Renata Giovanoli-Semadeni