Müfa, müfa, müfa

Di Renata Giovanoli-Semadeni.







Tapé da müfa verda sü la strädina dal bosch,
plümac da müfa mulasgina sünt i sasc,
dree quist’astät bagnäda an é dapartüt,
al se verd al calma i öil e al fa ben el spirat.

Guardand etorn am é gnii in ment ca la müfa
l’à üna part impurtanta ent la nossa vita:
la dà ün bun güst ei mascarpel, la mossa incura
ca lan lüganga passa l’en madüra.
Grazia e la müfa i àn trovaa la penicilina
e i àn salvaa tantan vita.

Ma ai é er müfa mia inscì simpatica: quela ca la ‘s
forma sünt i mür cun l’ümidità e ai fa gnir grisc
o quela ca la vegn sü la cunserva e al la rend
mia pü godibla, anzi i discian ca l’é parfin velenusa.

Am vegn da dir:
Ciarcam da veir la müfa giüsta
ent al lögh e al mument giüst!


Clica sü la foto par l’ingrandir.